EPCO EN DAAN WERPEN EEN HENGELTJE UIT
MASTERCLASS VISSEN
Het was een ideetje van de hoofdredactie: “We maken een kleine hengelsportspecial in het Honda Marine Magazine. Leuk als jij dan eens met onze roofvisspecialist Daan Verbruggen meegaat.” Mijn bezwaar dat ik niet kan vissen en te weinig geduld heb om urenlang naar een dobber te staren, heeft een averechts effect. ”Juist leuk, dan kan Daan jou als visdummy leren vissen. Dat gaan we doen.” Dus spreek ik af om een dag met Daan op pad te gaan. Hij zegt dat we vanwege het warme weer vroeg moeten beginnen. ”Rond zonsopgang is de natuur ook op zijn mooist.” Ook dat nog.
04:45
De wekker gaat, maar ik word er niet wakker van. Na vijf minuten stoot mijn vrouw me aan. "Sta op, je alarm gaat al een tijdje af." Ik wrijf me in mijn ogen, gaap uitbundig, ga me douchen en smeer een boterham. Natuurlijk heb ik geen trek. Te vroeg. Wie bedenkt dit?
05:30
Ik stap in de auto en rijd de snelweg op. Wat rijdt iedereen hard, valt me op. Langzaamaan word ik wakker. Wat later realiseer ik me dat je hier ’s ochtends vóór 6 uur nog 130 km/u mag rijden. Ik heb geen haast en blijf stoïcijns op de rechter baan 100 rijden.
06:15
Bij de trailerhelling staat Daan, zijn boot is klaar om te water te gaan. Het is een aluminium Lund, specifiek gemaakt als hengelsportboot. De vloer in de boot is bedekt met tapijt. "Dat is om het geluid te dempen," vertelt Daan. Aan de spiegel prijkt een Honda BF200. Ik vraag Daan of dat niet veel te zwaar is voor een visboot? "Nee, antwoordt Daan. "Wij zoeken de vis op. Als deze aan de andere kant van groot water zoals het Haringvliet te vinden is, ben je daar met een grote motor zo. Met deze hoef je niet altijd hard, je kunt er ook langzaam mee varen. Voor het trollend vissen, met weinig vaart op een vast tempo, hebben we een elektrische boegmotor."
06:30
We varen kalm het Alkmaardermeer op. Daan vertelt dat hij gespecialiseerd is in vissen op snoekbaars. Die vissen houden van troebel water en jagen vooral over de bodem. Als het warm weer is, zoals vandaag, zijn ze rustig. In het voorjaar en de herfst zijn ze veel actiever.
Daan vertelt dat we beginnen met ‘verticaal vissen’, met een kunstvisje en een loodje, dat je tot op de bodem laat zakken. Je houdt de hengel horizontaal, de lijn met het kunstvisje en het loodje hangen verticaal. Als je de bodem raakt en je lijn slap hangt, trek je deze kort op en laat deze weer zakken. De wervelingen die je zo maakt worden door de roofvissen opgemerkt en hopelijk proberen ze een hap te nemen van het knalgele rubberen kunstvisje.
07:00
Daans boot zit boordevol met apparatuur, onder andere twee schermen waarop de wereld onder water te volgen is. Daan wijst een oranje streepje aan dat hij herkent als een vis. Het streepje gaat rond een plekje heen en weer, een aanduiding dat de vis om het aas heen zwemt. Best grappig allemaal. Tijdens het vissen kijkt hij voortdurend op zijn scherm met de 3D scan van de bodem. Je ziet de vissen nieuwsgierig om het aasvisje kijken, maar bijten doen ze niet.
07:30
Ik krijg pijn in mijn arm. De hengel weegt niks, maar geconcentreerd zorgen dat het loodje over de bodem sleept en dan regelmatig optrekken en weer laten zakken is best zwaar. Daan checkt regelmatig of ik de techniek goed uitvoer. Ik voel af en toe wat weerstand als ik de hengel optrek. Zijn dat waterplanten of een vis die aan mijn aas sabbelt? Ik weet het niet. Ik ga stug door met het laten zakken van het loodje, laten stuiten op de bodem en dan weer optrekken. Vissen is een oefening in geduld. En toevallig is dat een van mijn zwakste eigenschappen. Daan vist geconcentreerd en lijkt te genieten van de rust en de monotone bewegingen.
08:00
Vlakbij ligt een andere visser, een bekende van Daan, want ze voeren een onbegrijpelijk gesprek in ‘visserslatijn’. Tussen de twee boten vliegen termen heen en weer die ik niet thuis kan brengen en ik stop met luisteren. Concentratie, daar gaat het om.
08:17
En dan ineens voel ik een duidelijke ruk aan mijn hengel. Ik heb beet. Paniek maakt zich van me meester. Wat moet ik doen? Daan snelt toe, hij ziet dat ik een baars van pakweg 25 cm aan mijn haak heb. Ik kalmeer omdat Daan op het punt staat de hengel over te nemen en haal het visje naar de boot door stevig aan de molen te draaien. En dan hup, ineens springt de baars los en zwemt de vrijheid tegemoet. Ik had beet, maar niks gevangen. Toch voel ik ook iets van opluchting.
09:30
Daan meldt dat 'ie beet heeft. Weer een baars. Een prachtig visje van ongeveer 25 centimeter dat amechtig naar lucht hapt als Daan ‘m van zijn haakje ontdoet. Ik moet er niet aandenken het glibberige spartelende beestje vast te pakken, maar voor Daan is dit dagelijkse kost. Ik vraag hem of hij wel eens wordt gebeten door een vis en dat blijkt te gebeuren. Vooral snoeken zijn daar berucht om. Daan heeft in de loop der jaren de nodige bijt- en schaafwonden opgelopen, maar een vingerkootje heeft hij nog niet hoeven offeren. Dit visje kijkt ontroerend vriendelijk, een beetje aandoenlijk zelfs. Daan gooit ‘m beheerst terug het water in. Het visje zwemt opgelucht weg.
10:00
We gaan op een ondiepere plek vissen en met wat kleiner aas. En dan is het achter elkaar raak. Daan haalt de ene na de andere vis naar boven, het zijn allemaal baarsjes, van ongeveer 20 cm. Na korte aarzeling pak ik ook een vis vast op de manier die Daan voordoet. Net als ik mijn duim in zijn bek wil doen, sluit 'ie zijn mond. Ik schrik, maar Daan geeft een klein tikje op zijn kop en dan doet 'ie zijn mond weer open. Aarzelend pak ik het beestje vast en bewonder de prachtige kleuren. Het beestje is rustig en wacht geduldig op de vrijlating. Daan laat me de scherpe stekels voelen en de ruwe plek voor de kieuwen. Vaak verwonden ze daar hun prooi mee, voordat ze deze naar binnen werken. Het valt me op hoe ongelofelijk vraatzuchtig de vissen zijn. Het aasvisje is pakweg 8 centimeter lang en het gevangen baarsje ongeveer 20 cm. Het aas zit dus voor bijna de helft in zijn lichaam. Het is alsof wij een lammetje in één hap op zouden eten.
11:30
Als de zon hoog aan de hemel staat besluiten we te stoppen. Bij het inpakken van de spullen krijg ik de vraag of ik nu zelf ga vissen? Ik denk het niet, al wil ik zeker nog een keer mee met Daan. Het was een geweldige ervaring om op pad te gaan met iemand die zoveel weet van de hengelsport en er zo gepassioneerd over kan vertellen. En de natuur was inderdaad overweldigend mooi. Misschien moet ik beginnen met wat vaker vroeg opstaan.
