THIS IS YOUR CAPTAIN SPEAKING
CRUISEN IN DE AAKVLAAI
Onze vaste cruisecaptain Olivier Schouffoer van Biesbosch Mini Cruises neemt ons mee naar een bijzondere plek in het natuurgebied, de Aakvlaai.
Kapitein Olivier wil ons op deze mooie voorjaarsdag dit jongste gedeelte van de Biesbosch laten zien. We monsteren om twaalf uur aan in de nieuwe jachthaven van Drimmelen en stappen op bij de Mellow Yellow, een Leisure 23 zeilboot met krachtige 10 pk Honda buitenboordmotor. Olivier geeft alvast wat achtergrondinformatie over de in 1999 gerealiseerde Aakvlaai: “De polder ten westen van Hank is door Staatsbosbeheer, die het Nationaal Park De Biesbosch beheert en onderhoudt, ingericht als natuur- en recreatiegebied. Het is bedoeld om de toenemende stroom van watersporters een plek te geven. Er werden vaargeulen aangelegd en eilandjes gecreëerd, nieuwe bomen geplant en tal van steigers geplaatst.” Het schijnt er heerlijk toeven te zijn en verwachtingsvol verlaten we de haven en zetten koers richting het oosten.
DIEPGANG
Ter hoogte van de Amercentrale, een baken die vanuit de wijde omtrek te zien is, steken we de Amer over en varen het Spijkerboor in. Hier is de ingang naar de Brabantse Biesbosch en is het al meteen opletten voor ondieptes.
De vaargeul is aangegeven met groene tonnen, die Olivier nauwgezet volgt. Hij legt uit dat het water in de Aakvlaai op de meeste plaatsen wel diep genoeg is, namelijk zo’n twee meter. Iets verderop op het Spijkerboor zien we Schotse Hooglanders op de hoek van de ingang naar de Aakvlaai grazen. Olivier vertelt dat de indrukwekkende dieren voor een natuurlijke begrazing zorgen in het hele gebied en dat ze regelmatig met een boot worden overgebracht naar diverse plaatsen in de Biesbosch. Het is dus altijd weer een verrassing waar je ze tegenkomt. We houden stuurboord aan en draaien het kanaal in. Hier is een splitsing, waarbij je aan bakboord richting Vissershang gaat, de haven van Hank. Stuurboord varen we richting de Aakvlaai en dat is vandaag onze bestemming. Al na 100 meter passeren we aan bakboord de eerste aanlegsteigers en een kleine binnenhaven. We varen onder een kabel door, die daar is gespannen om te voorkomen dat je met een hoge mast de hoogspanningskabels raakt. Doorvaarhoogte is 10,5 meter en daar passen we met onze 9 meter makkelijk onderdoor.
POORT NAAR DE AAKVLAAI
Hier varen we meteen de Aakvlaai binnen. Als je goed oplet, zie je bakboord tussen het riet verscholen op het eerste eiland de contouren van een schip. Bij de aanleg van het gebied is deze tjalk opgegraven. Vroeger werden deze schepen gebruikt door de grindwerkers om riet en biezen te vervoeren, nu is het wrak overwoekerd met planten en een rietkraag. We houden bakboord aan en varen de grote recreatieplas van de Aakvlaai op. In de zomer is het hier enorm druk, zeker nu door COVID-19 veel mensen de watersport herontdekken. Bootjes in alle maten en soorten dobberen op de plas, iedereen geniet op zijn manier; heerlijk! We varen dieper het gebied in. In de aangelegde kreken grenzend aan de plas is het een stuk rustiger. Hier kun je genieten van de natuur en de stilte. Overal zijn mooie plekjes gecreëerd om aan te leggen. We maken even een stop en leggen aan bij een klein grasveldje, waar we ons picknickkleed uitvouwen. Captain Olivier haalt de barbecue tevoorschijn, want “de innerlijke mens wil ook wat.”
VASTLOPER
Na een heerlijke maaltijd zetten we onze reis voort. We komen via de grote recreatieplas weer terug bij de in- en uitgang van de Aakvlaai en zetten nu wel koers richting de Vissershang en het gelijknamige restaurant, waar je volgens Olivier heerlijk kan eten. Voorbij de haven slaan we aan het einde af naar bakboord en varen de Bleeke Kil in, een prachtige kreek waar Olivier alleen kan varen bij hoog water. We voelen de takken onder onze boot schuren; het gaat net. Maar de natuur maakt het meer dan waard, het is er rustig en een ijsvogeltje schiet net door de takken weg. Terug op het Spijkerboor is het nog steeds opletten: “Hier ligt een grote zandbank,” zeg Olivier, en hij heeft de woorden nog niet uitgesproken of de boot komt abrupt tot stilstand: we liggen vast. Maar onze ervaren kapitein weet dat de grond voornamelijk bestaat uit zand en dat dat geen schade geeft aan de boot. Hij zet zijn Honda buitenboordmotor in zijn achteruit, wrikt voorzichtig een beetje naar links en rechts, en los zijn we. Op de Amer hijsen we nog even de zeilen onderweg terug naar de haven en genieten we van de mooiste zonsondergang die je kan bedenken.
