MINI CRUISE DOOR DE BRABANTSE JUNGLE

Aan de zuidkant van de Biesbosch ligt Drimmelen, een dorp met een paar duizend ligplaatsen en daarmee een van de grootste havenplaatsen van West-Europa. Drimmelen is de poort naar een uitgestrekt vaargebied en vanuit de haven kun je vrijwel direct de ongerepte natuur in. We spotten drie jongetjes in een klein rood motorbootje. Ook zij gedragen zich zoals het hoort, met respect voor de rust, de flora en de fauna. Olivier is een zeiler met liefde voor de natuur én lekker eten. Hij serveert ons op een stille plek een overheerlijke maaltijd met drank naar keuze. Onze lunch bestaat uit een smaakvolle aspergesoep en heerlijke broodjes. Als bonus is er een echt Brabants worstenbroodje. Onze gids zit achter het roer als op een troon en vertelt honderduit. Over het ontstaan van de Biesbosch, de bomen, struiken en dieren. Ook belicht hij de rol die de liniecrossers tijdens de oorlog speelden.

De Biesbosch speelde in de Tweede Wereldoorlog een belangrijke rol als een plek waar het verzet en andere onderduikers zich schuil konden houden voor de bezetter. Duitsers hadden moeite met de ondieptes die bij eb plotseling opdoken, maar de griendwerkers en rietsnijders kenden het gebied op hun duimpje. Toen in 1944 het zuiden was bevrijd, maar het noorden van Nederland nog door de Duitsers was bezet, liep de grenslijn door de Biesbosch. Er ontstond een smokkelroute van het vrije naar het bezette gebied en andersom. In Lage Zwaluwe herinnert het standbeeld van de ‘Line Crosser’ nog aan die periode van dappere verzetsstrijders. En ook toen al hielden veel mensen van de stilte en de afwisseling van jonge, bloeiende natuur met dode bomen en dorre rietkragen. De natuur vormde een welkome afwisseling van de oorlogsspanning.

Olivier leidt ons langs ‘de kathedraal’, een rijtje met drie enorm hoge zwarte populieren. Dan gaan we door naar het bruggetje van Sint Jan. Op dat rechte stalen bruggetje werden in de nadagen van de Tweede Wereldoorlog 75 Duitsers ontwapend door soldaten van het onderduikerscommando. Onderweg wijst Olivier op een nest van de enorme visarenden, boven in een hoogspanningsmast. Naast deze maxi vogels broeden in de Biesbosch ook de nog grotere zeearenden. Vanwege de spanwijdte van hun vleugels worden ze ‘vliegende deuren‘ genoemd. Als we langs een hoog begroeid grasland varen, ontwaren we in de verte het prachtige Biesbosch Centrum dat in het landschap weg lijkt te zinken. Onderweg vliegen reigers en zwanen over, zien we ijsvogels en tientallen soorten watervogels. Olivier wijst ons ook op bijzondere bomen en de knalgele dottervelden die in deze tijd in bloei staan. Jammer genoeg zien we dit keer geen bevers of otters. Die kun je meestal alleen in de vroege morgen of tijdens de avondschemering spotten. Maar de rust, het fluiten van de vogels en de schoonheid van de natuur maken op ons een overweldigende indruk. Hier komen we zeker terug.